Posts etiquetados ‘xornalista’

Interacción

Xoves, 6 de Marzo, 2014
A aportación das redes sociais máis interesante para os xornalistas é a inmediatez do contacto co lector ou espectador crítico. Os xornais cáseque naceron xa con opinións dos lectores, para os que se acabaron abrindo seccións chamadas cartas ao director e que axudaron a implicar á audiencia na labor de facer un diario dinámico e con esas pequenas novas ou opinións persoais sobre temas de actualidade.
Pero primeiro os foros ou comentarios en publicacións dixitais e logo as redes sociais acabaron por crear unha intercomunicación tan áxil entre o medio e o receptor que mesmo asusta aos profesionais, que ven ameazado o seu medio de vida co que se está dando en chamar xornalismo cidadán.
Sen embargo, esta inquedanza queda amortiguada cando os administradores das contas de internet constatan que, ao igual que ocorre coas cartas ao director, os lectores críticos e interactivos son minoría, se cadra por preguiza, timidez ou prudencia, pois a máis dun xa lle ten causado un disgusto algún improperio lanzado á rede, pensando que o facía desde o anonimato.
Pero o novo escenario de interacción tamén está a afectar os xornalistas, que poden respostar en segundos ao lector. Sen embargo, un libro de estilo dun xornal mesmo recomenda ao redactor contar ata vinte antes de replicar un comentario crítico, se cadra para que non acaben mordendo o anzó da provocación.

Enquisas

Mércores, 15 de Decembro, 2010
Reconfórtame ler que na última enquisa da Fape sobre a situación da prensa en España a maioría dos entrevistados admitan que non lles importaría ter un fillo xornalista. E iso que segundo outro estudo do CIS somos, xunto cos militares ou os avogados, os profesionais peor valorados polos cidadáns. E reconforta porque resulta cada vez máis difícil facer entender á audiencia que o profesional é un mero transmisor das inquietudes, anhelos e desgrazas dos demais, incapaz de abstraerse á realidade que lle rodea como para ser completamente obxectivo, unha condición que se nos supón sen advertir que é a sociedade a que pide cada vez máis información e opinión á carta. Alguén me preguntaba fai días por que non había medios de comunicación completamente independentes. E eu respondíalle, pois porque nunha sociedade desenvolvida non son necesarios, xa que de entre a avalancha de noticias que recibimos por diferentes canles debemos de ser capaces de seleccionar aquilo que nos resultará máis enriquedor. Por iso, como lectores ou espectadores críticos, o que temos é que reclamar a verdade, pero non só datos obxectivos e descafeinados.
Iso si, a min o que non me importaría que fose o meu fillo é controlador de Aena.

Zapatazos

Mércores, 24 de Decembro, 2008

Propón un compañeiro que os xornalistas fagamos algún tipo de acto reivindicativo para pedir a liberdade de Muntazer al Zaidi, o reporteiro iraquí que foi quen de lanzarlle os dous zapatos a George Bush durante unha rolda de prensa en Bagdad. A verdade é que á marxe de pedir que se garantice un xuízo xusto por intento de agresión, tampouco vexo por que os profesionais se teñen que mollar cando un colega comete un delito que nada ten que ver co seu traballo.
Claro que logo de ver que outro xornalista ucraniano lle mandou unha bota á cara a un representante da OTAN durante unha conferencia hai que pensarse mellor que facer e incluso non desbotar a posibilidade de substituir no emblema dos periodistas a pluma por un zapato castelán.
O caso é que os xornalistas semella que están pasando de ser vítimas a agresores, cando non é así. Segundo Reporteiros Sen Fronteiras durante o ano 2007 foron asasinados en todo o mundo 86 reporteiros, máis da metade en Irak. Incluso arestora un fotógrafo galego permanece secuestrado en Somalia, mentres se negocia a súa liberación.
Eso si, se algún compañeiro cre que o protagonista de turno merece algo máis que palabras, alá el. Pero mellor que non se convirta en costume, senón teremos que descalzarnos nas roldas de prensa.