A democracia non existiría sen o debate e iso sábeno ben por exemplo os estadounidenses, que se de algo poden presumir é de levar máis de dous séculos elixindo nas urnas aos seus presidentes.  Son eles ademais os que maior importancia lle outorgan aos debates televisados entre os candidatos e mesmo existe unha fundación privada que se encarga de organizalos logo de que as partes firmen un protocolo de máis de trinta folios no que se regula dende a quenda de intervencións ata a posición dos convidados no plató.

Os políticos en Europa e en España aínda están pouco afeitos a debater e cando se lles propón saír á palestra televisiva en horario de ‘prime-time’ comezan a poñer peros. En Galicia, por exemplo, non hai debates entre os candidatos a Xunta desde o ano 1993, cando Manuel Fraga e Antolín Sánchez Presedo protagonizaran un cara a cara, e semella que desta vez tampouco vai haber, porque desde o PP piden que haxa tamén debates a dúas bandas, para evitar un dous contra un. E se cadra o seu argumento teña certa lóxica, pois non hai máis que ver os debates a tres entre candidatos provinciais para decatarse de que os do PSOE e do BNG nin se rozan coas chaquetas.

Pode que aínda estea por escribir o protocolo definitivo para organizar debates á Presidencia da Xunta e ata que se redacte a liorta seguirase repetindo elección tras elección. Eso si, a nosa tradición democrática tamén é curta.

Zapatero celebrou esta semana os seus cen primeiros días de Goberno nos que se cadra o único que realmente lle salíu ben foi o congreso do seu partido no que de novo foi aclamado polos seus e apuntalou unha executiva afín. Nela cobrou aínda máis protagonismo se cabe o lucense José Blanco, consolidado como o Alfonso Guerra da era ZP e que a partir de agora podería estar xogando a baza de rachar coa imaxe de home de partido, acostumbrado ás pelexas corpo a corpo coa oposición, para mudala pola de político de cara amable cun perfil máis acorde co dun candidato a ocupar un posto de goberno.
Pero mentres Zapatero se decide a incluílo no seu equipo de Moncloa, o certo é que os socialistas voltan a ser protagonistas esta fin de semana pola celebración dun congreso en Galicia no que seguramente terá moito que ver o propio Blanco ou máis ben os seus achegados. Aínda que Emilio Pérez Touriño semella ter carta branca para acometer unha renovación na executiva do PSdeG, está claro que ás portas dunhas eleccións autonómicas o que menos precisa é de compañeiros cabreados no partido e por iso o XI Congreso está chamado a ser o da unidade.
A aposta vai ser clara, aínda que non se vai dicir en alto para non ofender ós socios. O reto é tentar que as vindeiras eleccións supoñan un incremento de deputados no Pazo do Hórreo que, malia a non chegar á maioría absoluta, si posibilite un goberno menos condicionado polo BNG ou incluso en solitario. Da cita desta fin de semana tamén haberá de saír a reflexión de Touriño sobre cal debería ser o mellor momento para convocar os comicios. Hai uns meses o presidente da Xunta deixou entrever como posible data marzo, dado que non quere que coincidan coas eleccións ó Parlamento Europeo. Sen embargo, o feito de que a crise económica pode tomar tintes preocupantes despois do verán e que o Partido Popular está a facer deste problema a folla de ruta da súa oposición, poderían obrigalo a reconsiderar as datas.
O que si está claro é que os socialistas galegos teñen diante súa as mellores perspectivas electorais en Galicia da Democracia e a súa capacidade de administrar esta renda será a que decidirá se Emilio Pérez Touriño é quen de cambiar unha situación na que o Partido Popular, malia a perder cotas de poder, segue a manter o liderazgo político na comunidade. Danse logo moitos condicionantes para facer das autonómicas galegas un campo de probas para calibrar a capacidade dos socialistas para superar atrancos. Veremos logo os resultados da conxura que se prepara hoxe en Santiago.