Se fixeramos unha enquisa entre os dirixentes galegos de PSOE, PP e BNG e lles preguntaramos que personaxe lles inspira máis temor, habería no eido político varios candidatos, entre os que sobresairía o homónimo do pai do socialismo español. Pero vista a deriva do caso Pokemon, non cabe dúbida de que a xuíza Pilar de Lara é a que verdadeiramente lle está a sacar o sono a canto político tivo trato nos últimos anos cos directivos do grupo Vendex.

Logo de levarse por diante varios alcaldes e poñer outros en corentena, as últimas investigacións apuntan directamente a unha presunta trama de financiamento ilegal dos tres principais partidos en Galicia e que poñen na picota, entroutros, ao presidente do PP de Lugo, José Manuel Barreiro, que pola condición de senador aforado se libra de momento dunha imputación.

Malia que todo o que se conclúe nunha investigación debe ser argumentado con probas para acadar unha condea xudicial, o certo é que a día de hoxe resulta difícil atopar un político que, logo de ver o seu nome nunha listaxe de investigados por corrupción, volva recuperar o estatus de xente de fiar para a opinión pública. E aínda que a diario se reitera desde os partidos que a imputación é un mero formalismo xudicial e algúns alcaldes como o de Lugo ata se gaban de ter máis dunha, os sinalados xa saben que o que lles queda é aguantar estopa e agochar os reloxos diante das miradas fisgoas.

A xuíza que quita o sono. Foto: Sebas Senande

Tutor e Reguera, 'O dúo Sacapuntas'

Hai xente que pensa que ten un don divino para poñerlle alcumes aos demais e por iso non pode conterse de bautizar a calquera que se lle cruce no camiño, malia que moitas veces a broma raie a ofensa. Eses listiños da clase que durante a súa etapa escolar practicaron sen sabelo o ‘bulling’, chegaron ao mundo laboral cos mesmos desexos irrefrenables de caricaturizar a xefes, subordinados ou a quen no lle fixese a ola ao seu paso.

O sumario da operación Pokemon descubriunos unha desas personaxes con áceda invectiva, da que fan ostentación diante dos que, pese a que saben que tamén son vítimas da mofa, rin condescendentemente. Porque o tal José María Tutor, delegado de Vendex en Galicia e conseguidor de contratos públicos a base de galanos de varias categorías, semella ser unha especie de buscón no que Quevedo, de vivir hoxe en día, ben se podería inspirar para escribir unha nova saga de novelas picarescas.

Casacomidas, Cachas Negras, El Birollo, Ojo de Lince, Dios, El Pulpo, Pijolandia, La Listilla, Takchenko, Reguetón ou El Bigotes son solo algúns dos alcumes que lles puxo a todos aqueles cos que tratou e dos que se serviu para tecer esa presunta rede extorsionadora que investiga Pilar de Lara. «¿Quién ponía los motes?», preguntoulle a xuíza no interrogatorio.

Non contestou, se cadra porque nese intre de risa nervosa ata lle estaba a buscar alcume á maxistrada.

Las miserias de un puñado de lucenses, de los que unos 80 aparecen como imputados por la comisión de algún delito, han sido plasmadas por una jueza en más de 76.000 folios que convenientemente encuadernados podrían ser vendidos a modo de ‘best seller’ en las librerías de la provincia. Y no es que a los lectores les haya surgido de repente una afición por la novela policíaca o la crónica judicial, el interés llega por esa enfermiza curiosidad que tienen los humanos y que los lingüistas definen como morbo, y que sirve para destripar al vecino que no cae en gracia.
La pregunta de estos días en la calle a los periodistas, abogados o funcionarios que se supone tienen acceso al preciado sumario del caso Carioca no es otra que: «¿Y quién está en el ajo?». Pues mire usted, teniendo en cuenta que la jueza se ha marcado una minuciosa instrucción que ha movilizado a comisarías, cuarteles, ayuntamientos, negociados, hospitales, restaurantes, clubs, embajadas y, en general, o a todo aquel que tuviese algo que contar en relación con el oficio más antiguo del mundo, pese a no haber pisado en su vida un lupanar, es susceptible de aparecer en los papeles, hasta el punto de que podría parecer que todo aquel que no es citado en el caso es un auténtico don nadie.