Semella que ao cardenal de Madrid no lle parece que estea tan cautivo e desarmado o exército vermello como se cría, porque acaba de advertir durante o funeral de Estado por Adolfo Suárez que atopa actitudes que poden causar outra Guerra Civil.

Onte cumpríanse 75 anos do remate daquela contenda, iniciada un mes antes do nacemento de Rouco Varela e da que saberá de oídas, porque aínda que coma a gran maioría dos españois sufríu os rigores da posguerra, o ter medrado tralos muros dos seminarios proporcionoulle sempre un escano a carón dos que detentaban o poder. E se cadra porque a igrexa católica apenas perdeu privilexios por parte do Estado durante a Transición e mesmo incluso durante os mandatos de presidentes socialistas, o cardenal vilalbés ve no actual contexto de fractura de España un perigo para todos eses acordos entre a Santa Sede e o Goberno español que lle reportan vantaxes como participar nos ingresos por IRPF ou non ter que pagar impostos polos bens inmobles.

E aínda que Suárez, que curiosamente padeceu a terrible enfermidade da desmemoria, foi quen de facerlles desacordar aos españois o rencor acumulado durante décadas, non estaría de máis recordarlle a Rouco Varela que se durante a II República houbo uns sitios onde algúns amosaban actitudes que axitaban o enfrontamente entre irmáns, eses foron os púlpitos. E iso a historia perdóao, pero non o esquence.

O que vostede diga monseñor

Sempre me preguntei onde irían parar as esmolas para as ánimas do purgatorio que se piden nas igrexas e se o ingreso se faría directamente nunha conta de Bankia. A caridade é unha virtude que fan súa todas as relixións, aínda que o concepto evolucionou cara a esa entelequia na que cabe todo o que boamente se pode facer polos desfavorecidos e que coñecemos por solidariedade. E solidariedade é precisamente o que se lle está pedindo a unha institución como a Igrexa Católica cando se lle recorda que hai outras institucións sen ánimo de lucro e que tamén aman o próximo como a si mesmo, que pagan relixiosamente impostos como o de bens inmobles. Aínda que o debate aberto pola esquerda resulta oportunista, logo de anos nos que desde o Goberno non moveu ficha, quizais chegou o momento de preguntarse se a exención de contribuír por un piso en La Castellana, aínda que sexa patrimonio de Deus, non é unha concesión que rompe as regras do xogo e máis ben o que intenta é evitar que uns contrariados bispos saquen ás rúas en manifestación ata esas necesitadas ánimas do purgatorio. O noso paisano Rouco Varela advirte de que os pobres aos que atenden serían os damnificados se facemos solidario o pago do IBI e se cadra sexa unha ameaza con fundamento, porque a curia seguro que non tería intención de asumir ningún recorte.