A crise neste país ten xa moitas caras e nomes, aínda que a última que se nos presentou nos medios de comunicación soa a culebrón televisivo. Porque a lamentable historia de Arantxa Sánchez Vicario non impresiona polas presuntas penurias económicas que di estar sufrindo senón polas miserias que saen á luz sobre unha familia que durante anos amasou millóns a conta dos títulos e patrocinios publicitarios na elite deportiva. A publicación dun libro no que a exnúmero un do tenis mundial repudia aos seus pais por dilapidar a súa fortuna ten guión de película de serie B e supón o contrapunto ás miles de españois arruinados polo paro e as débedas que tratan de saír adiante con dignidade e sen converter as súas historias persoais en caldo de cultivo do telelixo.
Arantxa non é a primeira nena prodixio explotada polos seus pais, asesores ou representantes, algo do que se puido ter dado conta antes de cumprir os corenta, aínda que parece que o seu problema é que xa non pode ter o nivel de vida do que gozou nas dúas últimas décadas. Ademais, parte das súas penurias veñen a conta do diñeiro que lle reclama a Axencia Tributaria por fixar a súa residencia durante anos no paraíso fiscal de Andorra, mentres gozaba de axudas olímpicas españolas. Pois mire vostede, se Facenda somos todos, pois que non se lle perdoe nin un euro.