Nótase tristura nas últimas comparecencias das vicepresidentas do Goberno logo dos consellos de ministros. Se cadra é lóxico, pois anunciar unha suba dos impostos non é prato de bo gusto, pois supón recoñecer que as cousas non van ben e tamén que o feito ata agora por atallar a crise non funcionou. Claro que Elena Salgado tampouco é a alegría da horta e igual era mellor que fosen a xovial Bibiana Aído ou o cordial Miguel Ángel Moratinos os encargados de explicarlles aos españois que van ten que amarrar o cinto.

O caso é que se Zapatero consegue os apoios necesarios no Congreso, as contas de 2010 poden chegar a cadrar grazas a eliminar o caramelo electoral dos 400 euros, a incrementar o imposto ás rendas de capital e a subir o IVE ata o 18% por cento, equiparándoo ao de países europeos con economías máis fortes ca española. O Goberno pensa recadar case 11.000 millóns de euros e paliar así a sangría no herario público que está a causar a destrución de emprego e caída do consumo.

No PP xa iniciaron a batalla contra este proxecto de lei, que consideran un fracaso, malia que de momento non presentaron alternativas para evitar o colapso da Administración que suporía prorrogar os actuais Orzamentos do Estado. O problema é que como a maquinaria enferruxida non se poña a andar antes de metade do ano 2010 nin unha suba de impostos vai poder evitar que España se vexa diante un panorama que os economistas máis agoreiros comparan co ‘crack’ do 29.

Entrementes, a cara da ministra tampouco da moito alento e xenera dúbidas. Como dicía a sonatina de Rubén Darío, a ministra Elena está triste… Que terá a ministra? Pois, seguramente, que non lle saen as contas.

Ao Goberno de Zapatero estáselle a acusar de improvisación nas medidas para saír da crise e aínda que o propio presidente se afana en desmentilo en mítines a pé de mina o certo é que a imaxe  que se dá é esa. Pero se cadra o que máis está a chamar a atención é que as claves sobre a xestión tributaria que se albisca para o vindeiro ano están a saír non da Vicepresidencia Económica comandada por Elena Salgado, senón do Ministerio de Fomento de José Blanco.
O político lugués, que en poucos meses está a darlle acento galego ao BOE, foi dos primeiros en propoñer unha suba dos importos aos que máis cobran para atallar o déficit do Estado, que está a recadar menos polo aumento do paro e a caída do PIB. Mesmo foi quen de citar unha cifra de corte, 50.000 euros anuais, para indicar que familias se verían afectadas por unha hipotética suba impositiva. Claro que logo matizou que só estaba a poñer un exemplo, posto que debe ser nunha rolda de prensa do Consello de Ministros na que faga tal anuncio.
Agora José Blanco declara que a devolución de 400 euros  no IRPF xa perdeu sentido logo da baixa das hipotecas e dos prezos, así que aqueles que xa contaban con esta paga extra poden ir olvidándose. O certo é que Blanco cando fai estas declaracións actúa máis como vicesecretario xeral do PSOE que como ministro aínda que está claro que as súas reflexións en alto pesan tanto como as que podería facer Elena Salgado. Por iso haberá que seguir poñendo a orella ao que diga o lugués.