Posts etiquetados ‘Catalunya’

Dialoguem

Mércores, 1 de Outubro, 2014
Logo de estar mirando todo o día as cifras de investimentos dos Orzamentos Xerais do Estado en 2015 un pregúntase canto habería que destinarlle a Catalunya para que os seus dirixentes renunciasen as súas aspiracións secesionistas, porque se só se tratase de cartos estou seguro de que non habería problema para o acordo. Pero ocorre que neste país hay pouca vontade de falar cando se trata de poñer en cuestión esa unidade nacional apuntalada mesmo coa sangue de inocentes e só hai que ver como os poderes do Estado son capaces de unirse todos a unha en tempo récord para deter aos que se atreven a pedir un referéndum co que coñecer que porcentaxe de poboación aposta por seguir por outro camiño ao de España.
Non creo que, como piden os máis patriotas, haxa que mandar os tanques á Diagonal, como pode que acabe facendo o Goberno chinés cos manifestantes de Hong Kong. Seica os cataláns, un pobo listo e experimentado, van ser o suficientemente prudentes para esperar a que os argumentos dos que non lles permiten exercer o dereito a votar caian polo seu propio peso fronte as presións deses países do entorno que aínda nos cren demócratas.

Dame que o proceso de secesión, canto máis lento se queira facer, máis adeptos pode captar tanto dentro como fóra de Catalunya, e todo iso non só polos cartos, que coido que tamén, senón porque só é posible a convivencia con diálogo, nunca con imposición.

Protesta de cidadáns que só queren votar

Invasores

Venres, 10 de Xuño, 2011

En el movimiento de los indignados me falta otra pata de la mesa castigada por el sistema en crisis. No los encuentro ni leo alusiones en las ingeniosas pancartas a los cientos de miles de personas llegadas desde otros países en busca de futuro y que han sido los primeros perjudicados en ese Ere a la concertación social que supone la destrucción de empleo. Lo que sí veo en este contexto, con una cuarta parte de la población activa en paro, es como aflora el discurso xenófobo entre tanta inacción gubernamental y las elecciones municipales han sido un campo de maniobras perfecto para tanto visionario de la política de exclusión. Cataluña, con una de las tasas de inmigración más altas de España, es el caldo de cultivo para estos aprendices de ’neocon’, que creen que un fenómeno estructural como es el desempleo se resuelve a golpe de repatriaciones. Si CiU no lo impide, Badalona tendrá un alcalde del PP que no le hace ascos a un ideario del que ha hecho bandera una formación emergente, Plataforma per Catalunya, cuyo líder define la inmigración como la “invasión silenciosa”. Si yo fuera uno de esos ‘invasores’ me indignaría saber que los que creía vecinos quieren ahora darme puerta sólo porque su frágil estado del bienestar se tambalea, principalmente, por su incapacidad.

Referéndum

Martes, 15 de Setembro, 2009

A  pregunta era: ¿está de acordo con que Catalunya se converta nun estado de dereito independente, democrático e social integrado na UE? Moitos catalanistas soñan con facérllela non só os seus paisanos, senón mesmo aos españois e aos europeos, pero de momento só viron colmada a aspiración de ter un referendo de autodeterminación no pequeno concello barcelonés de Arenys de Munt.

A polémica iniciativa, sen valor legal, encheu de colorido o que debía ser un plácido domingo na vila catalá, ata a que mesmo se desprazaron case un cento de falanxistas para amosar o seu compromiso coa indisolubilidade de España. A cita podería ter centrado noutras circunstancias o debate político e mesmo provocalo no Congreso ou demandas ante a Xustiza para pedir que se impidan este tipo de consultas. Pero o certo é que ata Arenys só se achegaron os nostálxicos dun e doutro bando, posto que os actores principais da contenda están ocupados noutra feira, a que nos amosa que nin a Catalunya soberanista se está a librar da crise. Porque Catalunya, en caso de ser un estado independente integrado na UE, tería o privilexio de lucir bandeira e embaixadas polo mundo, ou de dedicar os seus impostos a cubrir as necesidades dos seus cidadáns sen ten que solidarizarse con ninguén. Pero o que está claro é que ía sufrir tan de cheo a crise como a está a padecer agora, pois as súas empresas e sectores produtivos dependen en gran medida de como lle vaia a España.

A falta de coñecer o resultado, que de seguro non será moi extrapolable, outros concellos do entorno preparan consultas similares e se cadra a extrema dereita tamén as súas concentracións de protesta. Mentras, moitos cataláns practicarán o equilibrismo para chegar a fin de mes. Aínda así, é certo que en algo hai que ocupar o domingo.