A rebelión que vive o mundo árabe ten un nome, o de Mohamed Bouazizi, quen se prendeu lume con gasolina fronte a un edificio gobernamental nunha cidade tunisiana, despois de que as autoridades incautásense do seu carro, co que vendía froita sen licenza. Foi unha acción desesperada, que os mozos do seu país entenderon como a pinga que colmou o vaso do despotismo e que desatou a indignidade dun pobo que parecía non ter xa nada que perder. En Occidente, a fusta da insubmisión está en mans dun ancián de 93 anos, vítima do nazismo e para quen cada novo día sería unha vitoria frente á natureza se non fose pola desesperanza que lle xera a desidia dos mozos franceses. Stéphane Hessel chama no seu libro ‘¡Indignádevos!’ a unha insurrección pacífica contra un modelo de sociedade que os condenou a ser peóns con movementos limitados e atrapados na esquina do taboleiro polas figuras poderosas.
Non se atisba de momento unha reacción dos mozos europeos similar á dos árabes, primeiro porque a situación non é tan crítica e, segundo, porque a democracia facilita o labor de desaloxar a corruptos e ineptos. Claro que se o animal acaba por sentirse acurralado, que ninguén se estrañe se algún día non hai domador capaz de tranquilizalo.