Nesta economía de mercado dominada por empresas multinacionais que agochan aos seus patróns entre accionistas pendentes da rendibilidade en bolsa e consellos de administracións dirixidos por quenllas máis preocupadas por compracer aos gobernos de turno que a empregados e clientes, o empresario de raza tende a converterse en especie ameazada e sometida aos vaivéns que as crisis hipotecarias ou petroleiras deparan para os seus negocios.
Esta semana a principal organización empresarial de Lugo celebrou a gala do seu trixésimo cabodano, un indicativo de que a CEL é aínda unha asociación moi nova e se cadra ata inexperta, mentres que os comerciantes tamén se reunían como cada ano nunha cea na que homenaxearon a varios propietarios de pequenos establecementos que xa son historia nas súas localidades.
As dúas galas ben poderían ter sido un acto de reafirmación do empresariado de Lugo diante das dificultades que supón emprender ou manter aberto un negocio nunha provincia onde as condicións para competir fronte aos fabricantes asiáticos ou as grandes cadeas de distribución están tan equilibradas como naquel relato bíblico no que o rei David se batía fronte ao xigante filisteo Goliat. E a proba desta desigualdade manifesta atopámola tamén esta semana nun encontro organizado por Agestic, unha asociación de empresas de novas tecnoloxías, no que se puxo de manifesto que a zona rural de Lugo carecía aínda da infraestructura dixital necesaria para poder animar aos emprendedores a abrirse camiño.
Os casos dalgúns negocios que se ven privados dunha conexión por banda ancha a internet pese a tratarse dunha ferramenta indispensable só veñen a facer bo aquel consello do refraneiro galego que alertaba sobre o perigo de poñer o carro por diante dos bois, posto que aínda que as administracións non paran de facer campañas para animar aos mozos a ficar no rural ou a facerse empresarios, as expectativas de que súa idea saia adiante atópanse co foxo que supón que nalgúns puntos da provincia non só non haxa sinal de telefonía móbil ou internet, senón que incluso o subministro eléctrico non está garantido.
Nesta reivindicación teñen moito que dicir desde logo as organizacións empresariais, que precisamente deben aproveitar galas como as celebradas esta semana para trasladarlles as súas inquedanzas aos políticos que convidan, porque quizá non hai mellor acto de confraternidade que aquel no que se escoitan os problemas comúns. Senón pode ocorrer que o discurso do invitado acabe por soar máis alto, e os políticos xa se sabe que non dan puntada sen fío.

Esta entrada se publicó el Sábado, 26 de Xaneiro , 2008 a las 0:00 am y está clasificada en Xeral. Puedes seguir las respuestas a través de el feed RSS 2.0. Both comments and pings are currently closed.