Debates
A democracia non existiría sen o debate e iso sábeno ben por exemplo os estadounidenses, que se de algo poden presumir é de levar máis de dous séculos elixindo nas urnas aos seus presidentes. Son eles ademais os que maior importancia lle outorgan aos debates televisados entre os candidatos e mesmo existe unha fundación privada que se encarga de organizalos logo de que as partes firmen un protocolo de máis de trinta folios no que se regula dende a quenda de intervencións ata a posición dos convidados no plató.
Os políticos en Europa e en España aínda están pouco afeitos a debater e cando se lles propón saír á palestra televisiva en horario de ‘prime-time’ comezan a poñer peros. En Galicia, por exemplo, non hai debates entre os candidatos a Xunta desde o ano 1993, cando Manuel Fraga e Antolín Sánchez Presedo protagonizaran un cara a cara, e semella que desta vez tampouco vai haber, porque desde o PP piden que haxa tamén debates a dúas bandas, para evitar un dous contra un. E se cadra o seu argumento teña certa lóxica, pois non hai máis que ver os debates a tres entre candidatos provinciais para decatarse de que os do PSOE e do BNG nin se rozan coas chaquetas.
Pode que aínda estea por escribir o protocolo definitivo para organizar debates á Presidencia da Xunta e ata que se redacte a liorta seguirase repetindo elección tras elección. Eso si, a nosa tradición democrática tamén é curta.
Tags: BNG, Cara a cara, Democracia, PP, PSDEG
20 de Febreiro , 2009 - 19:17 pm
Haber permitido que los partidos políticos se transformaran en refugio de opresores y en maquinarias obsesionadas por el poder han sido dos errores terribles de los ciudadanos libres. Ese fallo en las defensas ha hecho posible que muchos depredadores se instalen como «nuevos amos» en el corazón de una democracia que previamente han corrompido mediante distintas estrategias .
Se comportan en el poder público democrático como lo hacían los antiguos señores ungidos. Se saben poderosos y blindados por las urnas, muchos de ellos amparados en la inviolabilidad y en la inmunidad, por ser cargos electos, y ejercen el poder sin complejos, sin tener en cuenta la eficiencia, con lujo y boato, con actitudes altivas y lejanas a esa humildad y austeridad que ennoblecen el liderazgo. Creen que el poder sin ostentación no es auténtico poder y justifican su lujo afirmando que el Estado y la representación del pueblo soberano deben brillar con la dignidad debida. Poseen un extenso y astuto elenco de argumentos para justificar cada gesto de poder, cada movimiento de gobierno. Se mueven acompañados siempre de una corte de asesores, amigos, colaboradores, periodistas, empresarios y gente influyente a la que siempre intentan impresionar. Olvidan que mandar es servir y actúan como pequeños emperadores de la democracia, como ridículos reyezuelos inmersos en privilegios y lujos que la historia hace tiempo que erradicó porque eran propios del «Antiguo Régimen», siempre rodeados de aduladores y de cortesanos. Son los nuevos amos, los que ostentan el poder político en las modernas sociedades democráticas, muchos de ellos sin ni siquiera creer en la democracia .
23 de Febreiro , 2009 - 14:40 pm
Hai unha tendencia a relacionar a xuventude actual con apatía, non só pola política senón por todo tipo de movementos sociais que requiran pensar, mobilizarse ou protestar. Somos as veces considerados como unha xeración de desinteresados, incluso malcriados, nós non vivimos unha dictadura e parece que todo nos foi máis sinxelo. Non podo estar máis en desacordo, coñezo e detecto moito interese na xente xoven por involucrarse, ou polo menos interesarse polo que acontece no país. Non recordo moi ben cales foron as primeiras eleccións nas que puiden votar, penso que foi no 1997, pero recordo moi ben a ilusión que me fixo, considereino case un deber, se queres protestar e esixir, tes que participar, pensaba eu, e prometinme a min mesmo que eu votaría sempre, sen escusarme no clima, na resaca do día anterior (¡e daquela éranche boas!) ou na desilusión que cando pasan os anos e as sucesivas eleccións un vai acumulando porque todos prometen pero poucos cumpren. TODOS A VOTAR POR TOURIÑO PARA TER UN PRESIDENTE SEN ATADURAS, SEN IMPOSICIÓNS, SEN DOGMAS E SOBRE TODO QUE NON SEXA UN REFÉN DO BNG. .
25 de Febreiro , 2009 - 14:45 pm
Tic, tac, tic, tac… El tiempo pasa para Rajoy, el superviviente político
Son las:13.40
Y Rajoy, Camps, Castellanos, Aguirre, Gallardón, Granados, Fabra, Trillo, Güemes, Matas, Soria, Michavila, de la Torre, Lanzarote, de Lorenzo, González Pons, Nebrera, Barberá, Valcárcel, Martínez Andreo, Morales, Botella, Lamela, Herreros, Moragas, Barberán, Collado, Carretero, Pinto, Cano, Oreja, Núñez Feijóo,Baltar Zaplana, Fraga, y un largo etcétera… aún no han dimitido.