Galicia Bilingüe debe estar de noraboa, como diría o director de Canal 24 Horas, porque segundo unha enquisa do Instituto Galego de Estatística, o 75% do rapaces de menos de 15 anos usa sempre o castelán, ese idioma que os dirixentes desa asociación consideraban ameazado en Galicia pola «imposición» do galego no ensino.

As proxeccións que fan algúns expertos din que dentro de 30 anos só falará o galego de xeito habitual un de cada catro habitantes da comunidade, malia que pode que esta conxetura sexa tan alarmista como as advertencias feitas no seu día pola presidenta do mentado colectivo para meterlle presión á Xunta. Porque ocorre que coa entrada na madurez, un vaille collendo cariño ao propio e un idioma que lles serviu para expresarse aos nosos devanceiros acaba sendo tan valorado como esa finquiña herdada dos avós, que malia que non lle saquemos proveito, nunca nos desafaremos dela.

Agora que a preocupación da maioría dos cidadáns pasa por saír adiante no medio desta crise e a cuestión do idioma é considerada como algo menor, o único que nos queda aos bilingües é tentar facer cada día algo a prol do galego, usándoo para aquelo tan habitual como pedir un café, preguntar cantó é no súper ou mandar unha mensaxe por whatsapp, uns xestos tan pequenos como os que facemos cada vez que reciclamos o lixo, pero que deben axudar a rachas estatísticas e acalar mentireiros.

Que devolvan a pasta igual que lles caian dous, catro ou seis anos de cadea, porque moitos desos personaxes que estamos vendo desfilar polos xulgados e os que xa están durmindo á sombra, cando cumplan a condea non van ter problema para recuperar o nivel de vida e darse os louxos das elites, grazas aos cartos do fardelo que teñen nos paraísos fiscais.

A Infanta Cristina xa pediu facer efectivos os 600.000 euros que ese benevolente fiscal lle pide que devolva, pero o que lle viría ben a esas comunidades autónomas saqueadas como foron Valencia e Baleares é que tanto Iñaki Urdangarín como o seu exsocio Diego Torres e o resto de acusados do caso Nóos reintegrasen, xa non todo o que dilapidaron, senón o que lle quitaron ao erario público.

E tanto do mesmo para o resto de responsables doutros casos de corrupción, chámese Bankia, Eres, Gurtel, Púnica, Malaya ou Pujol, que segundo se calcula teñen defraudado xa uns 9.500 millóns de euros, cos que se podería financiar durante un ano á Xunta de Galicia.

Moitos deses cartos foron para pagar a festa que se viviu na década pasada, pero tamén houbo quen os gardou ou transferiu a testaferros para asegurarse o futuro deles e os seus. Pois está claro que se hai algo que lles pode doer aos corruptos é buscarlles ata o último euro alá onde o teñan agochado. Unha vez se lles quite, enfrontarse ao día a día a peito descuberto como millóns de familias será a súa gaiola máis terrible.