Archivo de Decembro, 2012

Personaje del año

Mércores, 26 de Decembro, 2012

Los lectores de El Progreso lo han elegido como personaje del año en Galicia, una calificación que se ha ganado con creces después de haber conseguido aumentar su mayoría en las urnas en una época de recortes y devastación de servicios públicos y estado del bienestar. Y es que muchos gallegos creen de verdad que Alberto Núñez Feijóo, como dice la canción del grupo músico-humorístico Os da ría «preside Galicia sen avaricía», y por ello le han confiado su suerte como se hace con el asesor fiscal al que se acude para que intente hacernos la declaración del Hacienda menos dolorosa. A veces lo consigue y, cuando no, que es en la mayoría de los casos, al menos aporta ese bálsamo que los humanos necesitamos para curar heridas y que consiste en tener conocimiento de desgracias ajenas mayores.
Feijóo se ha afanado en recordarnos en los últimos meses que Galicia está soportando mejor la crisis que otras comunidades, que no tendrá que pedir rescate y que creará empleo pronto. Las cuentas las maneja él y nosotros no podemos más que encomendarnos a su equipo como la plantilla de una empresa en bancarrota lo hace con sus administradores concursales. Pero es que si el renovado presidente de la Xunta logra sacarnos de esta con la misma sensación indolora con la que los funcionarios gallegos asumieron el nuevo mordisco en sus pagas extra, creo que más que ser personaje del año, Feijóo merecería el Balón de Oro.

Volve Plácido

Mércores, 19 de Decembro, 2012
A España de miseria e desigualdade que viviron os nosos pais tiña cada Nadal o seu enternecedor reencontro de clases en torno ao portal dunha familia desafiuzada, cunha piadosa burguesía deixando oco na cea de Noiteboa aos pobres, con rifas de cestas, caravanas de comida e cabalgatas de falsa ilusión por unha sociedade máis xusta. Aquel esperpento da caridade cristiá que retratou Berlanga en ‘Plácido’ quedou reducido á anécdota para a nosa xeración, a primeira deste país que se ía a criar nese prometido estado do benestar. Pero o día en que chegaron eses homes de negro a recortar canta conquista social foron acumulando os herdeiros daqueles pobres vergonzantes, tamén foron rescatados do baúl dos recordos todas as pantasmas do Nadal que hoxe nos vende a mercadotecnia solidaria.
Cunhas institucións enaxenando a cobertura de dereitos sociais sobre as ONGs e uns políticos sometidos ao ditado de burócratas europeos e executivos financeiros, a única lección de humanidade crible é cada xesto individual, anónimo e non publicitado de axuda a quen o está pasando mal. O resto de adornos déixoos para a árbore e o nacemento, porque me resultan tan hipócritas como aquel slogan de ‘Poña un pobre na súa mesa’ co que un réxime que sempre temeu á igualdade de oportunidades quixo adocenar a unha xeración amordazada pero non estúpida.

Folgados

Mércores, 12 de Decembro, 2012

Non sei como se fixo coa miña dirección de correo electrónico, pero o outro día recibín unha carta do presidente de Iberia na que quería pedirme perdón pola convocatoria de folga en Nadal, mentres se lamentaba de que a compañía perdía un millón de euros ao día. Non adoito usar moito o avión, pero a última vez paguei polo billete de volta en Iberia o triplo do que me custou o de ida nunha compañía low cost e aínda que é verdade que me sentín máis seguro no voo de regreso, iso non implica que vexa lóxica tal disparidade de prezos. Pero os queixumes do presidente de Iberia, que por certo non informaba de que o seu soldo rolda tamén o millón de euros ao ano, parecen ter efecto e os sindicatos xa anunciaron a desconvocatoria do paro por “respecto” aos usuarios nunhas datas tan sinaladas. O argumento soa tan hipócrita como o que usou na súa misiva o directivo da compañía, xa que nunca antes nin pilotos nin controladores nin maleteiros tiveron a máis mínima compaixón polos pasaxeiros que quedaban tirados nun aeroporto ou que tiñan que renunciar ás súas vacacións por culpa dun tira e afrouxa salarial. Os traballadores de Urbaser anuncian agora unha folga tan ou máis desagradable que un bloqueo aéreo, xa que van deixar de recoller o lixo en Nadal nas cidades onde levan este servizo porque comité e empresa non dan pactado unha suba salarial. Ao usuario, indefenso ante uns e outros, só lle queda o dereito á pateadura ou recordar aquela frase do xenial Fernando Fernán Gómez: “¡Á merda!”.

Téñome que posicionar

Mércores, 5 de Decembro, 2012

Un experto en comunicación dixital acaba de certificar algo que xa sabía, pero me negaba a recoñecer: estou mal posicionado en internet. A principal causa deste desapego á Rede reside no meu descoñecemento das reviravoltas de San Google e unha escasa actividade nesas redes sociais que cada vez máis acaparan o noso tempo de lecer.

A forma e, sobre todo, a nosa capacidade para poñernos en primeira fila e ser os primeiros en ofrecer o produto xa predomina sobre o fondo, o que pode acabar por converter os medios de comunicación en simples colectores de información, sen personalidade e carentes dese protagonismo social que no seu día chegou a identificalos como o cuarto poder.
O pulso da actualidade tómase xa en menos de 140 carácteres e os que se resistan a entrar na rolda corren o risco de acabar como outsiders da información, cun público minoritario e incapaces de influír na opinión pública.

A nosa audiencia é agora ilimitada e xa nos dá vertixe só pensar que o que deu en chamar reputación en internet poida verse lastrada por un comentario mal calculado ou por unha falta de reflexos.

O meu propósito para o ano novo será posicionarme mellor na Rede e seguir atento a calquera cambio ou evolución. Claro que o resto, a folla en branco, seguirá sendo o reto diario máis apaixonante.