Archivo de Abril, 2012

Mestres

Mércores, 25 de Abril, 2012
Participo nun curso cunha vintena de profesores e a piques de despedirnos dame por mentar a bicha. Por que a opinión pública se alarma polos recortes en sanidade, pero non en educación? Os educadores saltan como resortes dos seus asentos para propor casuística sobre os efectos que se derivarán, non polo feito de que teñan que estar toda a xornada laboral nos centros e que eles consideran un argumento dos políticos para desviar a atención, senón pola redución do profesorado ou polo incremento do ratio de alumnos por aula. Eu expóñolles que quizá teñen un problema de comunicación coa sociedade e alguén propón implicar máis aos pais na defensa a escola pública, para que a súa non se vexa como unha reivindicación interesada. «Os efectos destes recortes non se visualizarán de forma inmediata, coma un copago farmacéutico ou un aumento das listas de espera, terán un efecto a longo prazo», comenta alguén durante un encontro que se asemella xa máis a unha sesión de terapia de alcohólicos anónimos.
Concluímos sen achar máis consolo que o de saber que o docente é un oficio vocacional, no que hai de todo como en botica, pero onde abundan os profesionais que seguramente multiplicarán esforzos para que o produto final, o futuro cidadán, non sexa defectuoso. Xa o dicía Pitágoras, educade aos nenos e non será necesario castigar aos homes.

A Arxentina

Mércores, 18 de Abril, 2012
Un dos meus destinos pendentes de coñecer é A Arxentina, esa terra de acollida de varias xeracións de galegos expatriados polo fame, a guerra fratricida, a ambición ou ata polo amor. Din os que alí viviron que as oportunidades e o fracaso están á volta de cada esquina, e que os seus habitantes acuñan todo o bo e o malo da amalgama de razas que os conformaron. Das súas riquezas naturais e culturais aproveitáronse as metrópolis ao longo de cinco séculos e esa cobiza do conquistador tamén serviu para facer emerxer ditadores ou políticos populistas capaces de mobilizar ao pobo contra o invasor ata o borde do abismo.
Dez anos despois de vivir unha crise difícil de imaxinar nun país con tantos recursos e que supuxo a venda das xoias da república e a saída do país dos mozos mellor preparados, A Arxentina da era Kirchner quere recuperar o seu status con métodos pouco ortodoxos para o sistema económico mundial, como a nacionalización da petroleira YPF, propiedade da española Repsol.
A medida indignou ao Goberno de Rajoy, que dá por roto o clima de «cordialidade e amizade» e anuncia «represalias», aínda que non sabemos se consistirán nun embargo á importación de doce de leite, a expulsión da Asociación de Academias da Lingua, a clausura dos gabinetes de psicoloxía ou o secuestro de Messi e os seus balóns de ouro. Boludos.

Medo escénico

Mércores, 11 de Abril, 2012
O medo escénico que popularizaron primeiro García Márquez, para definir o seu pánico ante o atril, e logo Jorge Valdano, para demostrar que o factor campo existe á hora de atenazar ao rival, tamén valería para describir a actitude do noso presidente do Goberno á hora de enfrontarse á opinión pública. Todos sabemos que a oratoria non é o forte de Rajoy, eo máis esa imaxe de paisano que nunca nos vendería unha lavadora rota e co que pecharíamos un negocio cun apertón de mans. Pero aínda que ao líder dun país non se lle pide comparecencia diaria ante os xornalistas, polo menos unha explicación por ter aplicado as medidas económicas máis duras da democracia si que nos debe. Os expertos en comunicación política explican que un tema álxido pode converterse para un goberno nun problema e que, se non se afronta a tempo, pasa a ser unha crise e logo un escándalo ou unha urxencia nacional. Para evitar estes escenarios plantexa realizar un control de danos e, sobre todo, comunicar ben, porque os medios queren coñecer as causas e aos culpables do que está ameazando á sociedade.
Nada diso atopamos por agora nesta platea chamada España, na que os ministros espontáneos tratan de manter a tensión escénica pola ausencia do actor principal e onde ninguén se desexa moita merda, quizá porque diso xa imos sobrados.

Ollo ao piollo

Domingo, 1 de Abril, 2012

O mesmo nivel de acolloamento que teñen agora mesmo os afeccionados do Real Madrid, que senten na caluga o alento dos seus eternos rivais, é o que poden vivir os populares galegos logo de ver como as medidas de axuste económico do Goberno de Rajoy lle custaron a Javier Arenas unha presidencia andaluza que tiña practicamente na man.

Porque Galicia e Euskadi son as citas máis próximas no calendario electoral español e, aínda que os comicios vascos pouco ou nada teñen en común cos do resto, os galegos si que están máis relacionados coa dirección da onda ou tsunami que se estea movendo en España. Por iso creo que os puntos de vantaxe que as enquisas dan ao PPdeG sobre os seus divididos perseguidores poden ser un aval tan insolvente como o que cría ter Arenas, que mirou para outro lado cando o seu xefe subiu impostos, conxelou investimentos e aprobou unha reforma laboral decimonónica.

Pese á desfeita andaluza e o problema que lle supón Cascos, Mariano Rajoy cre que a tesoira non lle pasou factura e mesmo anuncia máis madeira para abril. Con iso o presidente tamén quere demostrar que non lle ten medo a unha folga xeral que ata se adiantou a anunciar, sabedor de que eses paros regulados, nos que ata se pactan os servizos mínimos, nunca depuxeron gobernos. Pero ollo ao piollo, as urnas son outra cousa e Feijóo ten ata marzo para recordarllo.