Archivo de Novembro, 2010

Exércitos

Mércores, 24 de Novembro, 2010
Acábanse de cumprir dez anos da inevitable decisión de suprimir o servizo militar obrigatorio que adoptou o Goberno de Aznar, quen por certo librouse grazas á súa condición de pater familias do trance de verse encerrado nun cuartel durante meses facendo imaxinarias baixo cero ou aguantando improperios dun sarxento chusqueiro. A miña xeración viuse beneficiada por aquel remendo coñecido como obxección de conciencia, aínda que sorte de verdade tivérona os hoxe mozos de 30 para abaixo aos que nunca lles quitou o soño a obriga de cumprir coa patria. Iso si, coñecementos sobre armas e estratexias militares teñen máis que calquera antigo quinto grazas a eses videoxogos nos que manexan todo tipo de dispositivos destrutores.
O problema é que unha vez convertidos os exércitos de occidente en profesionais, a sociedade civil comeza a cuestionarse o seu elevado custo ou a súa función, así como institucións como a Otan, creadas na guerra fría e que en lugar de plantexarse a súa disolución alíanse co antigo inimigo ruso para non paralizar a industria armamentística.
Pedir un rompan filas xeral é aínda unha inxenuidade, pero esixir aos nosos gobernos unha redución do gasto militar é só un acto de responsabilidade. Creo.

Patrimonio

Mércores, 17 de Novembro, 2010
A Unesco acaba de conceder outra ristra de diplomas ao que denomina como Patrimonio Cultural Inmaterial da Humanidade, unha especie de catálogo costumista que logo é usado polos beneficiados cun fin turístico ou puramente autoidentificador e localista. Porque ademais do flamenco ou a ópera de Pequín, que en verdade son un botón de mostra da riqueza cultural mundial, incluíuse a dieta mediterránea, a gastronomía francesa ou mexicana, a cetrería, a acupuntura chinesa ou a confección de alfombras iranianas, un café para todos que non acaba de dixerirse pola estraña composición.
E tampouco se trata de desacreditar á Unesco, que fai agora dez anos concedeu a Lugo o título de Patrimonio Mundial á súa muralla romana e hai pouco fixo o propio coa Torre de Hércules da Coruña, pero o que ocorre é que cando a lista de medallistas faise tan extensa o premio acaba devaluado e o mérito disperso.
Por iso se cadra sería lóxico que o próximo ano España propuxese ao organismo internacional que sume á súa lista algo tan propio e arraigado como a sesta, as cañitas dos venres, o puro no fútbol, os cánticos nas tabernas ou a cola do paro e poida que ata cheguemos a liderar o ránking, porque en cuestións inmateriais ninguén nos tose.

Señor X

Xoves, 11 de Novembro, 2010

Recuerdo siendo un niño la mezcla de alegría, ira, nerviosismo y temor que se mascaba en la calle tras la victoria electoral de Felipe González en 1982. Contagiada por la pegadiza melodía del Hay que cambiar, aquella España de frágil convivencia apostó durante catorce años por un carismático político que, incluso con una derrota cantada por el olor a estiércol de sus últimos gobiernos, estuvo a punto de retener la presidencia en 1996 pese a lo absurdo que hubiese sido otro mandato. Olvidados ya sus desatinos por esa memoria tan pacata que atesoran las democracias en construcción, González  acaba de presentar en una entrevista su candidatura al Príncipe de Asturias de las ocurrencias al confesar que tuvo en sus manos autorizar un crimen de Estado para hacer volar en Francia a la cúpula de ETA, pero que dijo no; una declaración que para unos demuestra que era el Señor X de los GAL y para otros, su compromiso con el imperio de la ley. Pero, por desgracia, lo que nos descubren sus palabras es la catadura moral de los asesores del por entonces líder del PSOE y que quizá González olvidó en algún momento de su mandato aquella máxima de Pablo Iglesias de: “No sólo hacen adeptos los partidos con sus doctrinas, si no con los buenos ejemplos y la recta conducta de sus hombres”.

Visita papal

Mércores, 3 de Novembro, 2010
Non creo que vaia o sábado a Santiago e iso que un acontecemento histórico como a visita dun Papa ben merece ser visto para ser contado despois aos netos. O que ocorre é que a Bieito XVI xa tiven a oportunidade de velo en directo fai catro anos en Roma, ao coincidir a súa aparición pública semanal coa miña visita aos museos vaticanos, e como me ocorre con algunhas películas, non teño moito interese en repetir visionado.
O problema é que me poño a botar contas e dáme cargo de conciencia non aproveitar o investimento que a Xunta asegura que vai facer a conta da visita papal de oito horas á cidade do Apóstolo, que sairá por uns 6.250 euros ao minuto. Claro que tampouco o fixen con Bruce Springsteen o verán pasado e logo eviteime o chasco de quedarme na porta pola mala organización.
Iso si, parece probable que agora non se repetirá o caos, pois no operativo colabora o Vaticano, que ao longo de dous milenios deixou probado a súa man dereita na condución de masas, e a igrexa española, que xa ten callo na preparación de marchas de protesta polas rúas madrileñas. En todo caso, a TVG anuncia un despregamento para seguir os actos. Só teño que asegurarme se a bendición televisiva ten o mesmo efecto.