Archivo de Maio, 2010

Erros

Venres, 28 de Maio, 2010
Di o refrán que rectificar é de sabios, aínda que cando a metedura de pata non se asume e recórrese á escusa do lapsus ou a corrección de erros, a suposta sabedoría transfórmase en ousadía e ata en burla. Erros de cálculo houbo e moitos na curta historia da democracia española, como a crenza de Adolfo Suárez de que el só podería afrontar unha transición tan complicada, como Felipe González cando anunciou o seu rexeitamento ao ingreso na Otan ou como José María Aznar cando se sumou a un sinistro cuarteto das Azores que ía desencadear unha guerra e unha contraofensiva terrorista. Agora Rodríguez Zapatero, como bo continuador da tradición dos presidentes de Goberno, parece disposto a facer do gazapo a súa bandeira, aínda a risco de sacar de quicio aos cargos, simpatizantes e votantes do seu partido.
A rectificación do último decreto que prohibía aos concellos a petición de créditos só un día despois da súa publicación e a súa xustificación como un mera fe de erros é un síntoma de que máis que a ortografía o que falla é a gramática. Agora ben, o recibimento de onte dos senadores populares ao presidente ao berro de “Zapatero dimisión” serve como exemplo de que a histeria colectiva tamén é culpable de que se estea a escribir con liñas tortas.

Condenados

Venres, 21 de Maio, 2010

Xa comezan a ser demasiados os exemplos que a diario nos atopamos na rúa ou na nosa contorna de persoas a quen o peor efecto desta crise, a falta de traballo, lles tocou de cheo. O goteo non para e aínda que é significativo o alto grao de optimismo que atesouran os que cada mañá se levantan co ánimo de deixar atrás ese obrigado parón, os rostros confesan unha desazón provocada pola desesperanza que supón ver que a maquinaria económica non acaba de arrincar.
O ministro José Blanco alertaba no programa de televisión La noria –é significativo ata onde teñen que acudir os políticos para tratar de salvar a cara– de que os sindicatos deben de pensar nos máis de catro millóns de parados antes de botarse á rúa a criticar a baixada de soldos dos funcionarios, aínda que o máis triste é que esta masa de españois sen futuro a curto prazo só lle serva ao Goberno para xustificar os seus plans de axuste.
O outro día alguén confesoume que se lle saíse un traballo en Istambul, para alá marchaba, porque xa nin sequera en Madrid vía posible darlle esquinazo á súa mala xeira. Se ninguén o remedia, os especuladores, corruptos e neglixentes van arrastrar outra xeración ao exilio laboral, cando en verdade deberían de ser eles os desterrados.

Un gasto que no era corriente

Sábado, 15 de Maio, 2010

EL AJUSTE duro en las administraciones que acaba de ordenar Zapatero ha puesto en guardia a todos los gobiernos locales, entre ellos el lucense, que se prepara para trasladar a sus cuentas el efecto que provocará la prevista caída de los ingresos que llegan desde Madrid y Santiago. La medida más inmediata será ese recorte de los sueldos del personal del Concello, un capítulo que supone 31,5 millones de euros de los 92 que suma el presupuesto municipal de este año. El alcalde José López Orozco ya anunció que será el primero en ajustarse el cinturón rebajándose el salario, aunque éste será sólo un gesto de cara a la galería puesto que el auténtico problema de esta administración, al igual que el de otras muchas, es el exceso de gasto corriente, es decir, todo aquel que es improductivo y que no supone inversiones.
Muchos de ellos son imposibles de eliminar, puesto que son necesarios para mantener en funcionamiento el Concello, aunque sí que hay otros más prescindibles, entre los que se incluyen desde las dedicaciones exclusivas o la asignación para los grupos políticos, al personal asesor o los gastos en comidas, viajes o protocolo. La factura era asumible en época de bonanza económica, aunque el hecho de que haya engordado tanto la hace ya insostenible.
De momento los números aún son negros y el hecho de que Lugo haya conseguido reducir su deuda en los últimos años le da un mayor margen de maniobra, aunque el auténtico problema podría llegar con los presupuestos del próximo año, cuando sin planes de inversión del Estado —hay que recordar que del Feil de 2010, más de dos millones van dedicados a gasto social—; con el incremento de instalaciones municipales que requerirán de un mantenimiento y de más personal, y quizá con una caída de la actividad y con la subida del IVA que puede retraer los ingresos por impuestos municipales podría darse el caso de que el presupuesto municipal acabe dedicado sólo a pagar sueldos y facturas, y sin posibilidad de acometer inversiones. Claro que el problema es que el año que viene hay elecciones y ya se sabe que usar la tijera no suele dar votos.

LA PROTESTA DE MONFORTE PODRÍA IMITARSE EN LUGO
La espectacular manifestación organizada el jueves en Monforte en defensa de la sanidad pública y que congregó a entre 8.000 y 10.000 personas podría reproducirse en Lugo si se cumplen las amenazas lanzadas por la plantaforma Cidadanía e Saúde, que hará llegar a Feijóo y Farjas sus reivindicaciones contra el traslado del Centro de Especialidades y el cobro del párking en el nuevo hospital. De momento se han recogido 20.000 firmas y, aunque el PP se plantea asumir el coste político de estas impopulares medidas, una nueva protesta como la de Monforte podría hacer más daño del que se calcula.

Siareiros

Mércores, 12 de Maio, 2010
Comparto cos ollos pechados unha frase pronunciada nunha recente entrevista por José Manuel Díaz Grandío, edil de deportes lucense, cando preguntado sobre as súas cores afirmaba non ser nunca fan de nada e sentir envexa dos quen se axitan desde a bancada co seu equipo.
Porque ben por culpa do código deontolóxico da nosa profesión, que ufanamente invítanos a ser obxectivos, ben porque non atopemos nada polo que mereza a pena mollarse os pés, algúns pasamos a nosa existencia evitando a euforia ou a decepción da que si gozan os que se enfundan un escudo, bandeira ou bitola. Claro que fronte á nosa tropa de agnósticos e non aliñados aparecen profesionais de novo cuño que ou proclaman sentirse orgullosos de ser de dereitas ou sentan a debater cun guión debaixo do brazo no que hoxe enfrontan un parecer que mañá mudan sen rubor.
Eu recoñezo en todo caso unha certa tendencia nos últimos tempos á claudicación no meu inmovilismo, provocada por uns rapaces aos que lles deu por practicar o mellor fútbol que xamais vira ata agora. O vindeiro domingo xóganse o título da Liga, aínda que se o perden seguro que a pena non me durará máis dun milisegundo.

Rectorables

Xoves, 6 de Maio, 2010
De estudante no País Vasco fun unha vez candidato ao claustro da miña facultade por unha formación cuxo nome non logrei memorizar, o cal dá idea do interese do alumnado polas eleccións universitarias, todo o contrario do que ocorre co profesorado. Porque moi interesante ten que ser a vida dun reitor para que ata sete profesores da USC se enfrascaran nunha frenética campaña que culmina hoxe coas votacións. Pero se xa resulta rechamante a inusual resposta dos docentes por dirixir os destinos de máis de 33.500 integrantes da comunidade universitaria, o máis curioso é que ocorra nun momento no que a USC tivo que a prorrogar os seus orzamentos ante o recorte aplicado pola Xunta. Porque o problema para este ano quedará resolto, aínda que se prevé un buraco duns 15 millóns de euros que o próximo ano será imposible duplicar. E todo isto o que aboca aos novos xestores é a aplicar un plan de austeridade que levantará vexigas onde toque rebaixar.
Aínda así, cada candidato dispuxo dunha axuda de 4.000 euros para desenvolver a súa campaña, á que sumaron as achegas de simpatizantes, reproducindo un modelo moi democrático, pero que a porcentaxe de votos decidirá se é sostible.