Xa o dicía Jordi Évole durante a promoción dunha entrevista que lle fixo ao líder de Podemos. Preguntábanlle ao intrépido reporteiro que estratexia terían que seguir os dirixentes desta emerxente formación para gañar as vindeiras eleccións xerais. «Puesnada, esperar, porque los otros ya lo están haciendo todo», respostou.

Seguro que Podemos e todas esas siglas que están xerminando a conta do proceso de putrefacción que viven PP e PSOE, por culpa desa restra de chourizos que foron acubillando, poderían sentarse á porta da casa a ver pasar o cadáver do inimigo, aínda que coñecendo a capacidade de reacción dos partidos da «casta» seguro que ningún quedará quieto. De feito, as alarmas están soando a todo meter nesa sede de Génova arranxada coa caixa b, xa que Mariano Rajoy volveu pedir perdón no Senado logo de telo feito hai un ano polo caso Bárcenas. No PSOE tampouco poden falar moi alto, porque teñen moito lixo aínda que barrer, ao igual que en CiU, polo que a sangría de votos que poden sufrir todos a conta da corrupción consentida aínda non se sabe as cotas que alcanzará.

De aquí nun ano, cando toca convocar eleccións, poden pasar moitas cousas, mesmo ata mellorar una situación económica que se di que en décadas non voltará ser a de hai uns anos. Agora ben, os rivais de Rajoy teñen claro que, como lle pasou a él con Zapatero, só poden esperar que llelo poñan cada vez máis doado.

Rajoy pediu perdón de novo

Esta columna debería ir dedicada á opción política con maior seguemento nas últimas eleccións, e non falo do partido de Rajoy, senón da silenciosa maioría que decidiu non achegarse ao seu colexio por preguiza, desinterese, fartura ou, simplemente, porque non lle cadrou. Pero como seguramente os que non foron votar tampouco se pararían a ler opinións sobre política, cáseque mellor falar da opción que irromeiu no panorama cunha forza que só se pode atribuir ao intento dos seus promotores de non atarse a ningún lobby de poder e que aproveitou o marasmo das redes sociales para explicar dun xeito sinxelo e claro que se está a facer mal e como se pode cambiar ese vergoñento dato do Ine de que o 27% da poboación española está en risco de pobreza.

Podemos e a súa imaxe visible Pablo Iglesias están a administrar nestes primeiros días o seu éxito electoral con entrevistas nos medios de comunicación, malia que poden estar seguros os seus descoñecidos integrantes de que á volta da esquina se van a atopar cun zafarrancho de combate desas castes políticas, como eles as definen, que non van permitir que a súa sonora irrupción en escea se traduza nun crecemento capaz de convertilos en alternativa de goberno. Hai moitos intereses en xogo, bancarios, empresariais, mediáticos… e por moito ruído que fagan vai ser difícil un cambio nas políticas económicas e sociais que marcan o FMI, Wall Street, Merkel… ¿Ou non?

Os micrófonos xa non só apuntan aos de sempre