Unha sociedade que quere vivir tan á présa semella que non está a disfrutar o presente. Senón que alguén me explique por que a finais de outubro xa comenzan a instalarse alumeados navideños e a ofrecernos a lotaría, en Nadal anúncianos ofertas de cruceiros de vacacións, en primavera non paran de pasarnos imaxes dos primeiros bañistas en Benidorm e no verán colócanos coleccionables e maquetas imposibles para armar nas horas mortas dos días de frío.

Son só exemplos dunha cultura consumista que nos inculcaron aos da miña xeración e as sucesivas e que aceptamos sen miramentos ata que se nos botou enriba hai seis anos unha crise económica que tamén nos fixo reflexionar sobre o que é verdadeiramente importante.

Porque se é certo que algún día vivimos por enriba das nosas posibilidades, agora dános a impresión de que foi en diferido, que diría Cospedal, e cando nos ía tocar a quenda de meterlle o dente ao xamón pata negra atopamos con que só nos deixaron o óso para facer o caldo. E por enriba, esa obsolescencia programada que nos obriga a cambiar a neveira, o coche ou o móbil cada poucos anos estalles a xerar problemas as unhas familias que xa nin queren ver as ofertas do súper no seu buzón.

Din os expertos en economía que a mellor forma de saír dunha crise e fomentando o consumo. Vale, pero que polo menos nos deixen chupar en paz o xelado antes de que se derreta.