Manuel Fernández ‘Lito’, o combativo secretario xeral de «ceceoo», como diría Alfredo Urdaci, non puido resistir a tentación e adiantou pola mañá a data da que será a primeira folga xeral da era Zapatero para denunciar o que consideran un ataque contra o estado de benestar. Xa pola tarde, o seu homólogo de UXT sumouse á condena ás medidas anticrisis ordenadas pola UE e asumidas con celeridade polo Goberno español, que se verán complementadas cunha reforma laboral que, como cabía esperar, non será consensuada cos axentes sociais.
A data elixida é o 29 de setembro, unha vez reiniciado o curso político e cando se terá efectuada a prevista remodelación de Goberno na que os ministros máis políticos están chamados a tomar as rendas dese cabalo desbocado que é agora este país.
Tras o pobre resultado da folga de funcionarios, o 29-S será o último cartucho dos grandes sindicatos para demostrar se ese modelo de relacións laborais de fai dous séculos ten aínda sitio na sociedade do novo milenio. Porque máis que un paro xeral, a convocatoria soa a moción de confianza ás propias centrais e nesta tesitura seguro que máis dun traballador escamado podería pedir dobre quenda para esa xornada.