No se lo van a creen, pero incluso mi madre a veces me habla en clave por teléfono porque piensa que los periodistas tenemos pinchado el teléfono. Pero seguramente no somos los únicos damnificados por la oleada de escuchas judiciales que están trascendiendo y por las que, al parecer, el alcalde de Castro de Rei y tres de sus concejales han tenido que pasar la noche en los calabozos de la comisaría lucense. Lo cierto es que decenas de agentes de la Policía Nacional de todo el país se ven obligados a cumplir mandatos judiciales que los convierten casi en una especie de cotillas que escuchan por detrás de las puertas, aunque es cierto que esa labor conduce en muchas ocasiones a la resolución de delitos graves. Claro que también a veces hay sorpresas y lo que en principio podría ser una investigación antidroga acaba derivando en un caso de presunta prevaricación y cohecho por retirada de multas de tráfico, como ocurrió recientemente en la capital lucense. Ahora parece que esta cadena sin fin de escuchas es la que ha llevado a la jueza a descubrir que pudo haber irregularidades en la adjudicación de obras en Castro de Rei y a ordenar una operación policial sin precedentes en este modesto municipio chairego.
Entre tanto, los políticos, al igual que cualquier confidente de los periodistas, comienzan a tomar medidas a la hora de contar cosas por teléfono que puedan ser utilizadas en su contra y apelan a los encuentros privados para hablar sin ser escuchados por terceras personas. Y es que hoy en día, dicen, cualquiera puede adquirir un aparato capaz de rastrear señales de teléfonos celulares y realizar escuchas ilegales. La psicosis corre el riesgo de ir a más, aunque de momento algunos periodistas tienen que buscarse la vida para conseguir información de la denominada confidencial.

BARREIRO CONTRA BARREIRO
El título de la biografía del ex vicepresidente de la Xunta Xosé Luis Barreiro Rivas escrita por José de Cora viene al pelo para definir el congreso que los populares lucenses celebran hoy. El otro Barreiro, José Manuel, es el único candidato a renovar el cargo de presidente y para muchos militantes es el indiscutible líder. Eso sí, también hay otros que preferirían una renovación e incluso hubo quien especuló con la posibilidad de que la delegada de la Xunta, Raquel Arias, pudiese encabezar una lista alternativa. La opción de la ex alcaldesa de Sober como líder del PP de Lugo no hay que descartarla para el futuro, sobre todo porque cuenta con todo el apoyo del presidente del PPdeG, Alberto Núñez Feijóo, pero a día de hoy parece que quien tiene el mando en la provincia es Barreiro. Eso sí, el control absoluto tampoco lo tiene, como evidencia lo ocurrido en Chantada.

O PSdeG ten novo líder, apodado ‘Pachi’, como o seu homólogo vasco. A diferenza está en que un vai ser o vindeiro lehendakari vasco e ao galego quédalle unha longa travesía de catro anos na que ademais vai ter que convencer aos seus compañeiros de que será capaz de disputarlle a presidencia da Xunta a Núñez Feijóo.

Manuel Vázquez, o médico do Carballiño que dende a alcaldía exerceu de Quijote na ínsula baltariana, ten ao seu favor o respaldo da dirección federal do partido e o consenso que dan o 90% dos votos dos seus compañeiros. Claro que dentro desa imaxe de renovación que se lle quere dar á nova executiva do PSdeG non cadra moito que teña sido un dos homes fortes da era Touriño. Porén, pode que a experiencia de ter vivido desde a primeira fila a evolución do goberno bipartito lle vaia servir de guía para non cometer erros do pasado.

Este novo PSdeG de Vázquez ten certo paralelismo co que tivo que liderar o outro Vázquez, Paco, cando Antolín Sánchez Presedo abandonou a secretaría xeral logo da derrota electoral diante de Manuel Fraga. Daquela o entón plenipotenciario alcalde da Coruña asumira a responsabilidade de unir o partido despois do frustrado asalto á Xunta, máis o feito de non terse mollado á hora de renunciar á alcaldía para asumir o reto de medirse nas urnas con Fraga, acabou por minar aínda máis a base electoral socialista, quedando incluso durante catro anos como terceira forza de Galicia.

Agora a situación que se lle presenta a Pachi Vázquez, aínda que difícil, non semella tan complicada como a que viviu o seu antecesor no cargo, Emilio Pérez Touriño, que foi capaz de acadar para os socialistas unha presidencia da Xunta, que logo non foi moi ben administrada a tenor do que decidiron os galegos o 1-M. Vázquez conta ademais con certo carisma e achegamento á cidadanía e co respaldo do Goberno do Zapatero, de dúas deputacións e de seis dos sete alcaldes das grandes cidades galegas. E precisamente conservar estes gobernos locais e provinciais será o primeiro reto dos socialistas galegos. Nesta tarefa está por ver cal vai ser a relación co socio nacionalista naqueles sitios onde se reproduce o modelo de bipartito que fracasou na Xunta. Vázquez deixou entrever no seu primeiro discurso como líder do PSdeG que van buscar gobernar en solitario, polo que podería ser un aviso a navegantes de que as coalicións municipais e provinciais poderían racharse antes das eleccións municipais que se celebrarán en dous anos. De chegar a producirse esta situación, este PSdeG de Vázquez asemellaríase máis ao modelo de partido que sempre defendeu o outro Vázquez, eso si, salvando as distancias. Veremos que pasa.

Este é un país acostumado ás cotas, ben sexan empresariais, lácteas, pesqueiras, sociais ou nos últimos tempos femininas. Todas elas eran ou son mudables e os encargados de calibralas saben ben o perigo que representan que sexan desproporcionadas. En política tamén estabamos afeitos a que os líderes configurasen os seus gobernos en base a cotas territoriais, nun intento de contentar aos chamados baróns provinciais ou autonómicos, que deste xeito tiñan un ministro ou conselleiro para pasealo polas rúas das súas cidades.

Claro que sempre hai quen quere rachar tradicións e se cadra iso é o que tenta facer o novo presidente da Xunta co organigrama de Goberno que deu a coñecer o domingo. A Lugo tocoulle a peor parte e no PSOE e no BNG falan de esquecemento. Núñez Feijóo, que como bo xogador só mostra as cartas cando é necesario, dilles que non busquen cotas onde non as hai, pois o seu é un gabinete con perfil técnico. O perfil político do seu Goberno semella que vai chegar da man dos futuros ‘superdelegados’, chamados a ser unha especie de contrapoder dos presidentes de deputacións. E as cotas de orzamento para concellos e provincias, pois haberá que pelexalas desde esas delegacións, así que a chave vai estar neses cinco nomes que de seguro van ter denominación de orixe.

Conciliador aínda que decidido a mudar as políticas das que fixo bandeira o Goberno bipartito. Así se presentou Alberto Núñez Feijóo diante do novo Parlamento galego para avanzar no seu discurso de investidura parte dos cambios que vai introducir na futura Xunta. Entre eles destacan dous que estiveron moi presentes na campaña electoral dos populares, o decreto do galego e o concurso eólico. No caso do primeiro, dixo que o actual será anulado para avanzar non nun ensino bilingüe, senón trilingüe, equiparando o inglés coas linguas oficiais de Galicia. En canto á polémica adxudicación que os nacionalistas fixeron dos megavatios eólicos e que en parte provocou a súa saída da Xunta, Feijoo fala dunha revisión que mesmo pode acabar nos tribunais de xustiza. Se cadra por iso foi o BNG o que criticou con máis forza ao líder do PPdeG, aludindo a que se colocaba a carón dos grandes empresarios.

Como se agardaba, a crise foi o apartado estrela do discurso e para combatela Feijoo propón austeridade e traballo, así como un axuste dos Orzamentos da Xunta para axeitalos ao novo ciclo económico. Iso si, mandou un reproche aos socialistas dicindo que el nunca lle agochará aos cidadáns as situacións de crise que poidan vir. Transparencia ao fin. Tomamos nota.

Logo de dúas semanas de psicoanálise entre os partidos que forman parte do defunto bipartito comezaron as primeiras reaccións ante a presa do futuro presidente da Xunta por coller canto antes o bastón de mando. Un dos primeiros en darlle un toque a Alberto Núñez Feijoo foi o deputado electo por Lugo Ismael Rego, moi ligado a Emilio Pérez Touriño e se cadra un dos damnificados no PSdeG pola caída do patrón. O mariñán recordoulle ao popular que aínda non era presidente e nin sequera parlamentario. Porén, a advertencia soa a berro de lamento, pois cedo ou tarde o equipo de Feijoo vai asumir o mando mal que lle pese aos que o tiveron nos últimos anos.

De todos os xeitos tivo que ser no primeiro Consello da Xunta trala noite electoral cando Touriño deu de novo a cara para responder a todas a alusións feitas polo seu rival nas urnas durante as innumerables entrevistas concedidas nestas dúas semanas. Cualificou de “intolerable” as presións do presidente do PPdeG para acelerar o traspaso de poderes ao tempo que denunciou que se estivo a crear unha imaxe falsa sobre a actuación do seu goberno no tocante por exemplo aos gastos en coches oficiais ou despachos. Neste asunto contraatacou aludindo á dotación orzamentaria para vehículos deste tipo feita polos gobernos de Fraga. Tarde piache, di o refraneiro galego, pois o que semella claro é que o discurso do PP durante a campaña sobre o suposto despilfarro da Xunta callou no electorado e agora que o bipartito está en retirada semella que o máis acertado é pasar páxina e esperar a ver se o novo goberno cumpre as súas promesas.

E iso precisamente é o que xa están a pedir algúns alcaldes como o lucense José López Orozco, quen nunha das súas últimas comparecencias dixo que lle recordará a Feijoo a súa intención de financiar desde a Xunta a chegada do AVE a Lugo. Malia que o Ministerio de Fomento se comprometera xa a traer un tren rápido ata a capital luguesa, a incredulidade dos populares coas promesas de Magdalena Álvarez levounos a incluír no seu programa electoral o financiamento desta infraestrutura e por iso o rexedor tómalles agora a palabra e de seguro que insistirá neste asunto durante os vindeiros anos. Tamén dixo que espera que non se paralicen proxectos como o novo auditorio de Lugo, aínda que vendo a sorte que está a ter a cidade con este asunto, que a ninguén lle estrañe se a futura Xunta decide cambiar o proxecto ou mesmo a ubicación. Outras dotacións como o novo hospital ou o parque empresarial das Gándaras semella que non se verán afectadas polo cambio de goberno, aínda que o museo da romanización en San Fernando podería quedar no aire. Eso si, Feijoo dixo que non se vai esquecer de Lugo. Esperemos que cumpra.