A Mesa pola Normalización Lingüística acaba de denunciar os atrancos que o mundo xudicial está a poñer para que o idioma de Galicia teña presenza en sentencias ou nos distintos procesos e trámites administrativos que se levan a cabo en xulgados e audiencias. Mesmo pon o exemplo de que algún xuíz necesitou de tradutor para ler o nada romántico artigo do Código Civil que serve para oficializar un matrimonio, un absurdo só comparable ao protagonizado por aqueles independentistas galegos xulgados hai anos pola Audiencia Nacional e que demandaron intérpretes no seu xuízo. Pois ben, trinta anos despois da aprobación da Constitución e dezasete despois de ter Estatuto de Autonomía en Galicia, leis que garanten a igualdade das dúas linguas oficiais na comunidade, semella que moitos dos encargados de executar o mandado dos lexisladores estanse a pasar por baixo das togas ese compromiso de achegarse ao cidadán na súa lingua. Pero por se esto fora pouco, aínda por riba a linguaxe xurídica que se utiliza en vistas, dictames ou sentencias segue a ser nun castelán rochoso, cargado de xerundios, con adxectivos indescifrabeis e errores de sintaxis.
O caso é que en vez de asumir o compromiso de respectar a lingua galega, a administración de Xustiza faise a remolona e hai quen mesmo chega a criticar, como fai o fiscal xefe de Lugo na última memoria, a outros organismos por facilitar só en galego folletos informativos, como os destinados ás víctimas de violencia de xénero. Contra eses xuízos lixeiros só se me ocorre aquela famosa cita bíblica que recomendaba non mirar a palla no ollo alleo sen ver antes a viga no propio.

Esta entrada se publicó el Xoves, 17 de Abril , 2008 a las 16:04 pm y está clasificada en Xeral. Puedes seguir las respuestas a través de el feed RSS 2.0. Both comments and pings are currently closed.