Son a esencia do xogo democrático, pero apenas enganchan ao cidadán. Os debates políticos xa soan máis a imposición da xunta electoral que a unha confrontación de ideas, onde a espontaneidade, a síntese e o enxeño do candidato poderíanlle achegar o voto indeciso. O problema é que a estratexia e o argumentario milimetrado derivou nunha reprodución de clichés por parte do político que provocan tedio e propensión ao zapping. Só fórmulas televisivas como ‘59 segundos’, onde se baixa o micro ao mínimo indicio de perogrullada, ou ‘Tengo una pregunta para usted’, no que anónimos cidadáns descolocan ao político preguntándolle polo que custa un café ou o que cobra, son capaces de atraer audiencia. O demais, á marxe dos contados cara a cara entre os líderes de PSOE e PP, ten tanto interese como un foro sobre o ectoplasma. De feito, dous dos candidatos ás alcaldías de Vigo e A Coruña xa renunciaron a debater na TVG, que ademais relegou á medianoite a emisión desta programación. Enténdese e ata se comparte a decisión, pois está claro que unha cansina dialéctica sobre a aplicación dos PXOM non ten nada que facer contra unha acalorada discusión entre Belén Esteban e Kiko Matamoros sobre o furor uterino do último ligue de Parriquín.