O oso pardo atropelado esta semana na autovía A-6 acabounos de confirmar que a provincia de Lugo estase a consolidar como terra de acollida. Pero non de inmigrantes, porque o número deles que chegan ata acó é irrisorio comparado cos doutras zonas do Estado, nin tampouco de emigrantes retornados, que prefiren asentarse nas cidades da franxa atlántica. Aquí o único aumento de censo que estamos a rexistrar é o dos animais salvaxes.
E aínda que a maioría dos lugueses, sobre todo os da zona rural, ben poderían ser catalogados como ecoloxistas, pois son moitos os que crían ou criaron animais e polo tanto saben o que é terlles cariño e protexelos, aqueles que aínda viven nas aldeas da montaña non están para nada dacordo en cederlles terreo ás bestas. Din que o seu gando está en perigo e non hai axudas dabondo cando se producen ataques de alimañas e tamén consideran que a protección de zonas para permitir o asentamento destes animais afecta ao desenvolvemento das súas explotacións agropecuarias.
E por se esto fora pouco, a partir de mediados de outubro moitos veciños do rural teñen que pecharse as fins de semana nas súas casas, con portas e fiestras ben trancadas para resgardarse doutra especie que está a meterlles o medo no corpo con actuacións ás veces irresponsabeis. Falamos do cazador domingueiro.
Por iso non é de estranar que de aquí a uns anos algunhas zonas da provincia de Lugo acaben convertidas en reservas de caza ou en parques naturais nos que a especie humana só será visible en forma de turistas de todoterreo. Claro que estes amantes da natureza tampouco poderán nin siquiera aloxarse en hoteis ou albergues, pois as poucas instalacións que ata agora había como a do Club Ancares ubicada en Degrada está pechada logo de que ninguén se queira facer cargo do seu mantemento.
Este mesmo verán estiven nese albergue logo de 25 anos de  visitalo por primeira vez e a pesares de ter unha situación privilexiada, moi preto do famoso pico Tres Bispos, puiden comprobar como a falta de interés por sacarlle partido a unha riqueza natural como son os montes de Lugo pode acabar por facer esmorecer a toda unha comarca.
En definitiva, seica voz xa se correu entre toda a fauna da Cordilleira Cantábrica e xa son moitos os animais que están camiño deste novo santuario para a ecoloxía. Os amantes da natureza seguro que celebran esta nova, pero haberá quen algún día se lamente por exemplo de que ardan os montes por falta de mantemento, de que non haxa nenos para manter abertas as escolas rurais ou de que os maiores teñan que marchar das súas casas por falta de servizos de asistencia. Daquela Lugo será só noticia para a ‘National Geographic’.

Tags: Ancares, ecoloxista, oso, rural

Esta entrada se publicó el Domingo, 2 de Novembro , 2008 a las 18:26 pm y está clasificada en ecoloxía, sociedade. Puedes seguir las respuestas a través de el feed RSS 2.0. Both comments and pings are currently closed.