Acudo invitado pola Asociación Penitencia Concepción Arenal ás súas xornadas anuais que este ano se deteñen na lexislación relacionada coa seguridade vial, que tanto deu que falar desde a súa entrada en vigor. Aínda que atopo unanimidade entre os asistentes sobre a necesidade de atallar pola vía dura a lacra dos accidentes de tráfico, evidéncianse discrepancias sobre a redacción da lei entre os xuristas invitados, algún dos cales chega a dicir que houbo certos recortes á hora de deixar no criterio dos maxistrados certas decisións para evitar sentencias que se contradigan.

Pero o principal poblema desta nova lexislación xorde porque cando un Estado se decide a meter no cárcere a aqueles conductores potencialmente perigosos sen que previamente haxa unha conciencia social sobre a gravidade destes delitos córresen varios riscos. O primeiro, saturando aínda máis os xulgados e incrementando o gasto público en xustiza. Logo, chegado o caso, encadeando a xente que pode pasar por cidadán exemplar se non fora porque lle gusta pisarlle de máis ao acelerador, porque gusta de tomar catro viños o domingo antes de voltar á casa ou mesmo porque malia que lle fora retirado o carné por unha sanción anterior, arríscase a seguir conducindo para non perder o seu traballo. Son conductas que o lexislador, ao ver que semana tras semana a estrada segue a dar balances tráxicos, decídese a correxir sen miramentos, aínda que logo a posta en práctica acabe causando situacións desacougantes en moitas familias.

Aínda así, os datos estatísticos indican que dende a entrada en vigor do carné por puntos e dos novos delitos contra a seguridade vial o número de mortes por accidente de tráfico baixou moito en España, polo que hai quen pensa que se se consegue salvar algunha vida enviando a alguén ao cárcere paga a pena a dureza da lei.

Outra cousa son sen embargo as fastidiosas multas por imprudencias tales como non levar o cinto de seguridade, falar polo móbil ou ser cazado polo radar a uns quilómetros máis do permitido. Nestes casos o malestar cidadán si que é máis evidente e demostrao o feito de que moitos conductores sancionados prefiren gastar os cartos en asesorarse nunha das múltiples empresas quitamultas que proliferan no mercado antes de pagarlle a Tráfico.

O caso é que a propia DXT xa ten listo un borrador para unha nova reforma da normativa sancionadora que se asemella moito a de países como Francia e que pretende reducir os trámites e recursos das multas de tráfico. Baséase na idea de que darlle no peto ao conductor infractor é o único xeito de educalo. Claro que igual ninguén se preocupou de averiguar se hai outras formas.

Esta entrada se publicó el Luns, 20 de Outubro , 2008 a las 19:52 pm y está clasificada en Xeral. Puedes seguir las respuestas a través de el feed RSS 2.0. Both comments and pings are currently closed.