Se fixeramos unha enquisa entre os dirixentes galegos de PSOE, PP e BNG e lles preguntaramos que personaxe lles inspira máis temor, habería no eido político varios candidatos, entre os que sobresairía o homónimo do pai do socialismo español. Pero vista a deriva do caso Pokemon, non cabe dúbida de que a xuíza Pilar de Lara é a que verdadeiramente lle está a sacar o sono a canto político tivo trato nos últimos anos cos directivos do grupo Vendex.

Logo de levarse por diante varios alcaldes e poñer outros en corentena, as últimas investigacións apuntan directamente a unha presunta trama de financiamento ilegal dos tres principais partidos en Galicia e que poñen na picota, entroutros, ao presidente do PP de Lugo, José Manuel Barreiro, que pola condición de senador aforado se libra de momento dunha imputación.

Malia que todo o que se conclúe nunha investigación debe ser argumentado con probas para acadar unha condea xudicial, o certo é que a día de hoxe resulta difícil atopar un político que, logo de ver o seu nome nunha listaxe de investigados por corrupción, volva recuperar o estatus de xente de fiar para a opinión pública. E aínda que a diario se reitera desde os partidos que a imputación é un mero formalismo xudicial e algúns alcaldes como o de Lugo ata se gaban de ter máis dunha, os sinalados xa saben que o que lles queda é aguantar estopa e agochar os reloxos diante das miradas fisgoas.

A xuíza que quita o sono. Foto: Sebas Senande

Coñezo a alguén que se nega a ver ningún partido de fútbol do Mundial en protesta polos desorbitados soldos dos xogadores e as indecentes primas que lles prometen aos que acaden o título. Tamén sei duns cantos que mirarán cara outro lado cando as televisións retransmitan a cerimonia do ‘cambiazo’, que será executado coa mesma destreza coa que un opositor pouco ‘preparao’ consegue supera-lo exame a gaña-la praza. Moitos deles son ademais dos que están convencidos de que a antigua cúpula de Novacaixagalicia vaise ir de rositas por moitos delitos que lles queira imputar a Fiscalía Anticorrupción, porque saben que, a diferenza daquel mítico Dioni que fixera o mesmo cos cartos doutro banco, eles non van ter que cruzar a porta da cadea.

Todos eses incrédulos e indolentes cidadáns representan a esa nómina que protesta co látigo da indiferenza, un arma eficaz na distancia corta, pero que a nivel de sociedade a ciencia demoscópica cataloga como os do non sabe non contesta.

A humanidade somos unha raza afeita a adaptarse en calquera medio hostil, que conseguiu sobrevivir durante millóns de anos e por esa máxima se rexe toda esa masa de poboación que non se inmuta por moito tertuliano que os queira pinchar. Están afeitos a superar as dificultades día a día, sen atender consellos dos que os cobran a millón. Só por iso merecen que alguén se acorde deles por un día, malia que tamén pense que se trabucan.

O Mundial desde a favela