Recordo cando comecei a estudar galego no colexio. Daquela dou por seguro que ata calquera dos rapaces que falabamos o galego na casa sabiamos tanto coma o mestre, porque entón o profesorado non tiña aínda a preparación debida para dar unha asignatura que se facía obrigatoria a partir de sexto de EXB. Por sorte desde aquela temos avanzado algo máis, a pesar dos confusos cambios normativos, e o uso do noso idioma na escola semella ser algo asumido con normalidade, por moito que Rajoy se empeñe e dicir o contrario. Claro que polemizar co idioma sempre foi algo do que algúns políticos tentan sacar réditos e mesmo na capital lucense estase a usar como arma de axitación fronte ao rival. O derradeiro capítulo viuse no pleno municipal do luns, onde PSOE e PP xuntaron o seu voto para evitar que as futuras garderías de Lugo entren na rede de galescolas. O razoamento basease nun informe encargado ao secretario no que se di que os fondos aportados ao instrumento de xestión destes centros poderían ser desviados a outros municipios. Eu penso que quedaría mellor se deixasen claro que non se cre nese modelo de formación e punto ou, directamente, que non queren colaborar cun departamento da Xunta xestionado por eses nacionalistas que tanto marean ao goberno local lugués. Ou aínda mellor, evitar a polémica ata que se rematen as famosas garderías, porque unha acumula un considerable retraso e a outra de momento é virtual.

Daba gusto velos o domingo todos lambidiños na área etnográfica das Pallozas en Cervantes coa esperanza de ver se Cupido se decidía a deplegar as súas ás pola olvidada montaña luguesa en forma de bus cargado de mulleres coa mesma doenza de corazón ca eles, a falta de amor. Pero non puido ser, a prevista caravana organizada por unha productora de televisión galega e o Concello suspendeuse a última hora e a festa acabou sendo unha reunión dominical de solteiros de diferentes idades que se negan a asumir, como dicían antigamente as nais, que xa se lles pasou o arroz. Pode que as críticas chegadas desde organizacións feministas ou as da candidata do BNG Paz Abraira, tiveran moito que ver nesa marcha atrás, malia que dubido ata que punto iniciativas deste tipo poden denigrar máis as mulleres que aos homes, pois os dous xéneros tanto teñen que ver á hora de iniciar unha relación amorosa. Seguramente o nome de ‘caravana de mulleres’, como adoitan chamar os medios de comunición a estes encontros pola semellanza coa película homónima, non sexa o políticamente correcto, aínda que o obxectivo final, que non é outro que emparellar a persoas soas con gañas de usar o plural e ademais contribuir ao poboamento do rural, ben podería xustificar unha iniciativa así incluso para calquera feminista combativa. Porque xa se sabe que o amor non entende de ideoloxías, razas, idades ou credos, só precisa que se acenda a chispa, e iso pode ser pasar tanto no lonxano oeste como en Cervantes.

A conselleira de Política Territorial definía a xornada do 8 de febreiro como “un bo día para Lugo”, xa que o seu departamento, xunto cos de Vivenda e Cultura e o Concello de Lugo, asinaban un acordo polo que se impulsaban dúas infraestruturas culturais que durante os últimos anos deron ben que falar como son o futuro auditorio e o centro da romanización. O novo convenio acaba por finiquitar o premiado deseño para San Fernando do arquitecto lugués Marcos Parga, e que agora irá directamente ao lixo posto que o antiguo cuartel vai acoller un museo no que mostrar a pegada romana na cidade, mentres que para o edificio do solar de Magoi haberá que convocar un novo concurso de ideas. Para as dúas obras fálase dun investimento de 40 millóns de euros, 14 dos cales xa estaban presupostados para o auditorio, polo que tendo en conta que desde o Concello tamén se está a promover a creación na antiga Frigsa do Museo Interactivo da Historia de Lugo, pode darse o caso de que a cidade pase de ser un hermo de espacios culturais a convertirse na envexa doutras capitais de provincia.
Claro que tampouco convén comezar a tirar foguetes, porque á volta da esquina pode que algún atranco se presente neste xa gafado proxecto de auditorio, no que as administracións amosaron a súa faciana máis torpe. E seguramente o infortunio que arrastra esta infraestrutura foi o causante de que a esta escenificación do acordo entre tres consellerías da Xunta e o Concello de Lugo faltase un dos protagonistas, o alcalde socialista José López Orozco, quen anunciou a primeira hora da mañá a súa asistencia ao acto, para logo xustificar con un “imprevisto” a ausencia na foto da ratificación dun dos acordos máis importantes do seu mandato.
Os máis mal pensados, entre os que por suposto nos atopamos os xornalistas, intuimos que as desavenencias que nos últimos meses amosaron o alcalde e as conselleiras nacionalistas non dan cicatrizado. Claro que ésta é só unha conxetura, pero coñecendo aos protagonistas semella moi crible. O que si é certo é que aos lugueses pouco lles preocupan as formas coas que os seus políticos negocien; o que queren son feitos, e neste asunto do auditorio o único que teñen polo de agora son anuncios, proxectos, convenios, máis anuncios, máis convenios…, pero nin unha soa obra acabada. Neste caso, a vantaxe para os chamados gobernos progresistas que están a renunciar a facer inauguracións nos periodos electorais e que, logo de tantos anos, aquí non hai nen un mal galpón que inaugurar.

“O vindeiro bispo que veña xa ordenado”, dicían algúns lugueses onte ao ver o operativo montado para o acto de consagración de Alfonso Carrasco Rouco, porque esta fin de semana vai haber en Lugo máis cregos por metro cadrado que na Cidade do Vaticano. Aínda que tampouco está de máis ser por un día centro de atención informativo a nivel nacional, aproveitando o protagonismo que está a ter a Igrexa nos últimos meses, con manifestacións e comunicados polémicos. Sen embargo, tampouco está claro que o tío do novo bispo, monseñor Rouco Varela, utilice a homilía que vai presidir para fustigar aos socialistas, malia a que entre os asistentes estarán representantes dese descrido partido. Eu por se acaso estarei pendente da retransmisión por Telelugo, porque ninguén pode negar que vai ser un acontecimento histórico.

Todos sabiamos, por moito que o goberno local se empeñase en dicir o contrario, que a revisión do PXOM ía agotar o prazo de suspensión de licencias, que acaba o vindeiro luns. E non porque os lugueses teñan un poder sobrenatural para adiviñar o futuro, só hai que pensar con que tropa se traballa e decatarse de que a burocracia anda un paso por tras do ritmo da sociedade. De todos os xeitos, no Concello non semellan andar moi preocupados, pois o único problema que se lles plantexa coa obriga de dar permisos de construción en base o antiguo PGOU é que pode darse o caso de que un edificio novo invada terreo contemplado como rúa no futuro PXOM. Pois non pasa nada, paralízase a obra, tírase de talonario e chámase á piqueta; bueno eso sempre que haxa acordo e non se acuda a un longo procedimento de expropiación. O máis curioso é que a todo esto se lle chama planeamento urbanístico.

Os lugueses van poder elixir o vindeiro 9 de marzo entre 21 formacións políticas que presentaron candidaturas ás Cortes, un número demasiado alto tendo en conta que só media ducia de formacións semellan ter certa credibilidade, das que dúas teñen asegurada a representación, como son PP e PSOE, mentres que outras dúas, como BNG e IU, se non acadan deputados por Lugo a lo menos semella que os lograrán noutras provincias. O resto son unha sopa de siglas nas que resulta curioso atopar aínda aos nostálxicos da Falange e aos cachondos do Partido Antitaurino, que me fan recordar á época das primeiras eleccións democráticas nas que, sendo eu neno, acostumaba a coleccionar as pegatinas de propaganda dos partidos políticos. Algunhas, as máis chamativas, ata as colocaba en libros e carpetas a modo de decoración e para desagrado dalgún irmán marista non demasiado conforme con aqueles tempos de cambio. Agora os partidos maioritarios teñen máis recursos e ata utilizan as novas tecnoloxías, e os testemuñais, pois seguirán a facer pegatinas, imaxino.

Que Ourense estalle a gañar a partida a Lugo nesa loita da Galicia interior por acadar o reequilibrio coa franxa atlántica quedou bastante claro cando os gobernos de Aznar e Fraga decidiron que o AVE entrase pola cidade das Burgas e non por Monforte. Pero se algunha esperanza de darlle a volta a tortilla había coa chegada de Zapatero ou de Touriño e Quintana á Xunta esta quedou finiquitada ao ver os dous partidos que onde se podía sacar máis rendibilidade electoral era nesa provincia controlada aínda por o modelo de baronía política que representa José Luis Baltar. O multitudinario mitin do venres en Ourense do presidente español é unha boa proba de que os socialistas están a botar o resto por acadar un deputado máis no Congreso que ata podería ser decisivo, tendo en conta as enquisas que seguen a dar un empate técnico. Así, a decisión de ubicar a sede da Confederación Hidrográfica do Miño na capital ourensana en detrimento de Lugo foi só unha derrota máis para os lugueses nesa loita por competir en igualdade. Pero se hai algo que chama a atención nesta comparsa de Entroido á que sempre nos recorda unha precampaña electoral son as xustificacións dalgúns políticos fronte ao agravio. Nesta semana soubose que o Ministerio de Fomento aceptaba a proposta do Concello de Ourense para modificar o trazado de entrada do AVE á cidade, de tal xeito que se evitarían os problemas e barreiras que xeneran a división de rúas e barrios a causa das vías. Pois ben, o novo proxecto, que pasa a custar de 60 a 250 millóns de euros, evitará moitas molestias aos ourensáns e de paso liberará gran cantidade de solo para convertir en zonas verdes e urbanizables. Como era de esperar, o BNG pediu o mesmo trato para Lugo, aínda que propoñendo a ubicación para a estación de tren no Ceao, unha iniciativa que sen embargo non conta co apoio político, empresarial ou vecinal, que prefire a súa permanencia nun lugar céntrico como o actual. Agora ben, eso non quita que como deixa entrever o goberno local de Lugo se vaia a deixar de esixir a Fomento que resolva xa como será a entrada do AVE á cidade, se vai ser posible enterrar as vías como se está a facer en moitas outras estacións e que orzamento se vai adicar. Seguramente, a razón da compracencia se debe a ese pacto de silencio ao que chegan os partidos durante as campañas, aínda que unha vez pasado o 9-M sería difícil de explicar unha renuncia a contar como o resto das
cidades galegas, xa non cun servizo ferroviario rápido e de calidade, senón cun trazado que non divida á urbe entre vías e pontes. Claro que teño un compañeiro que cada vez que se abre un debate sobre o AVE en Lugo sempre pregunta con retranca chairega: ¿Pero vai haber AVE?

Estaba ollando no xornal na procura dun tema sobre o que escribir estos apuntamentos blogueiros cando recibo unha chamada no móbil dun número anónimo. Nada máis premer o boton verde e sen tempo para dicir o acostumado dígame unha voz con eco metálico espétame: “Hola soy Mariano Rajoy, le llamo…”. Ao principio pensei que se trataba dunha broma do meu bó amigo Tomás, de Punto Radio Lugo, que adoita misturar grabacións de frases chamativas de políticos para emitilas no seu magacine matinal. Claro que neste caso a mensaxe non tiña maior graza e simplemente me invitaba a enviar as miñas inquedanzas á páxina web do candidato do PP. Logo de medio minuto de monólogo de Rajoy decateime de que acababa de ser vítima da renovación tecnolóxica da propaganda política e que xa non había volta atrás o cal me fixo sentir coma un paiolo que lle resposta “de nada” á maquina de tabaco despois de sacar un paquete de rubio. Non sei como se faría o PP co meu número de móbil nin se a seguinte chamada que recibirei será a de Zapatero ou Llamazares, pero o que teño claro é que houbera preferido que a lo menos a grabación do candidato tivera sido máis simpática, como eses tonos que agora te podes descargar no móbil; si como esa que aínda circula por aí dos “hilillos de plastilina”. Esa si que era boa.